Zondag 13 juli was een memorabele dag.
Pieter Arkestijn en “partner in crime” Gert Mulder waren al vanaf december 2024 plannen voor de tocht van die dag aan het smeden. Van Doetinchem naar Zutphen. Nog nooit eerder waren roeiboten in Doetinchem gestart met als einddoel het botenhuis van Isala Zutphen. Na de start in Doetinchem om 10.00 uur, gingen rond 12 uur ’s middags twee wherries, de Bergeend (Isala) en de Smient (de Ank) door de sluis bij Doesburg. Een unieke ervaring voor Pieter Arkesteijn, Henk Grubben en Ton Rotteveel van Isala, en voor Renee Velsink, Corinne Heizenberg, Peter La Sera, Dirkjan van Oostrom en Gert Mulder van de Ank.
De dag was eigenlijk al op de zaterdag daarvoor begonnen toen Pieter Arkesteijn bij de Ank aankwam om de Zutphense wherry Bergeend een nachtje in de loods te stallen in afwachting van de dingen die zondag zouden komen. Deze zondagochtend kwamen Pieter, Henk en Ton van Isala om 09.15 uur, keurig op tijd aan, om eerst ontspannen te genieten van de koffie van Wanda (dankjewel Wanda!), kennis te maken met de andere roeiers en daarna te helpen met de tewaterlating van de beide wherries. De afvaart was ongeveer op het geplande tijdstip. Voor de Isala leden was de Oude IJssel vrij onbekend, dus hèt onderwerp van gesprek.
Ondanks de lange periode van grote droogte stond het water in de Oude IJssel vrij hoog en dus moest de brug bij Laag Keppel liggend genomen worden. Dit was misschien het enige ‘spannende’ moment van de tocht naar Doesburg. Daar werden de roeiers opgewacht door Robert en Marjon Eleveld die vaardig hielpen met het afmeren aan de hoge steiger. Maar dat was niet hun enige verdienste: Marjon had ook een heerlijke romige spinaziesoep klaarstaan met wat daar zoal bij hoort. Een aangename lunchpauze.
En toen kwam het langverwachte moment. We voeren de sluis binnen en de deuren werden gesloten. Twee kleine roeibootjes en een motorkruisertje in die grote sluis. Het waterpeil daalde, of de sluisdeuren werden steeds hoger - zo kon je het ook ervaren - maar het resultaat was indrukwekkend: een steile wand van zes meter hoog waar eerst de rand van de sluis onder handbereik was. Een blik over de schouder terwijl de deuren naar de IJssel langzaam opendraaiden, dan aan de riemen, de sluis uit en de IJssel op.
De wherry is voor dit soort activiteiten de ideale boot. Plaats voor een vierkoppige bemanning waaronder twee roeiers, licht genoeg om prettig roeibaar te zijn, en een aangename breedte voor de stabiliteit. We voeren stroomafwaarts dus erg inspannend was het roeien niet. Als we eens ophielden met roeien ging de wal nog steeds zeer snel voorbij. Geweldig! Het wisselen van plek in de boot was een ding op zich. De Nautilus wissel (de hele bemanning wisselt van plek, met geslipte riemen) werd een beetje aangepast: één roeier hield veilig boord, twee anderen wisselden van plek, dan hield weer een roeier veilig boord zodat ook de vierde van plek kon wisselen.
Het was zondag dus er was weinig beroepsvaart. Er zijn twee soorten golven, de ene soort die je frontaal neemt, de andere die je parallel onder de boot door laat lopen. De vier vrachtschepen die we tegenkwamen bleken geen enkel probleem. De enige golfwerking waar we echt last van hadden werd veroorzaakt door de pleziervaart. Hoge hekgolven die vaak ook nog eens van de walkant terugkaatsten zorgden voor wat spatten en een lichte instabiliteit. Zoals iedere watersporter weet is de jetski de producent van zeer hoge golven. En die jetskiers waren er ook. Toen een tweetal van die luidruchtige gevallen aan kwam spuiten, maakte ik wat ‘remmende’ gebaren. Toen ging het gas er nog eens extra op, om aan te geven dat zij nog véél meer in hun mars hadden.
Veel meer is niet te vertellen over deze tocht. We passeerden twee keer een pontveer, zagen propvolle terrassen aan het water (want het was die zondag prachtig weer), genoten van de vele jonge ooievaars die ijverig oefenden boven de rivier. Er was volop afwisseling. Tenslotte kregen we de bruggen bij Zutphen in zicht en naderde het einde van de tocht. Als kers op de taart nog even langzaam langs het IJsselfront van Zutphen en daarna bereikten we het drijvende botenhuis van Isala. Voldaan, maar niet eens echt moe. Acht roeiers een geweldige ervaring rijker.
We besloten dat dit een zodanig fraaie tocht was dat we er een traditie van gaan maken. Volgend jaar juli aflevering twee!!!
Nog een paar statistische gegevens ter afsluiting (oftewel: wat de stroming doet)
Vanaf Doetinchem naar Doesburg afgelegd 12500 m.
Gemiddelde snelheid 6.04 min./ 500 m (langzaamste 500 m 6.53 min.; snelste 3.46 min.)
Vanaf Doesburg naar Zutphen afgelegd 20162 m (en toen was het horloge leeg, er moet nog een kilometer of 3 bij worden geteld)
Gemiddelde snelheid 3.15 min./ 500 m (langzaamste 500 m 5.33 min.; snelste 2.38 min.)
Gert Mulder, De Ank