Deze winter ben ik uit Amsterdam naar Vorden verhuisd en omdat ik van roeien houd, had ik me aangemeld bij Isala, waar ik al snel mee kon met de zogeheten Mosterd-tocht op Tweede Paasdag. Wegens technische problemen werd die later in een Kribbe-tocht veranderd, maar dat was misschien nog wel leuker dan van Doetinchem naar Doesburg roeien.
De eerste verrassing was al dat ik bij aankomst op het vlot de enige man bleek, die met 12 sportieve roeisters naar Wilp mee mocht. Omdat ik een beetje vertrouwd ben met het Laatste Avondmaal, bracht me dat al behoorlijk in paas-stemming. Daarna bleken er ook nog eens 13 beschilderde paaseieren in het hoge, natte gras bij Wilp verstopt te leggen, plus een behoorlijk groot chocolade-ei in een lichtblauwe doos.
En toen moest de koffiepauze nog beginnen. Bij Willem 3, waar ik lang heb geroeid, ben ik een keer in een gestuurde dames-vier op toertocht meegegaan, die bij aankomst op de geïmproviseerde pauzeplek al meteen omsloeg toen alle bakboord-riemen op bevel van de stuurvrouw waren binnengehaald, maar bij Isala was daarvan geen sprake. Thuis waren we al schriftelijk over het veilig uitstappen geïnstrueerd, en ter plekke kreeg onze Kanoet nog mondeling van Maatje wat goede adviezen over schoenen, sokken, handdoeken en opgestroopte broekspijpen.
Na een wandeling over het fietspad bij de pont werd duidelijk waarom de Kribbetocht ‘de Kribbe’ in de naam heeft. Onder die naam ligt in de uiterwaarden een riant restaurant met een uitgebreide kaart, waarop alleen al vijf zelfgebakken taarten voorkomen. Daaruit mochten we kiezen, net als uit een keur aan heerlijke koffies.
Zoals te verwachten was de terugweg met tegenstroom aanzienlijk zwaarder. Ik begon te begrijpen waarom we meestal de binnenbocht namen, en ook waarom de stuur de naderende motorjachten steeds met armgebaren tot kalmte maande.
Dat hielp niet weinig om toch nog goed tempo te houden en na een tweede stop halverwege, waar we warme thee uit een thermoskan kregen en het chocolade-ei ritueel werd geslacht, zetten we bij steeds beter weer de eindspurt in, zodat we rond twee uur in het botenhuis terug waren.
Mijn eerste Pasen in de Achterhoek. Om nooit te vergeten.
Reinjan Mulder
Klik hier voor de foto's.