Afgelopen woensdag is Alex Pennington de Jongh, onze dierbare roeimaat overleden!
Alex heeft bijna zijn hele leven geroeid en hield van het water. Hij vertelde graag hoe hij in zijn jeugd in Italië roeide met zijn vader.
Hij nam de tijd om zijn verhalen levendig te vertellen, vaak midden op de IJssel. Soms namen we dat met een korreltje zout en altijd genoten we van zijn vrolijke avonturen.
Op zondag moest hij meestal snel weg voor de familielunch met Rosamund en de tweeling die hem zeer dierbaar was. Andere momenten konden we rekenen op een gezellige nazit na het roeien.
Hij was niet alleen een luchtig mens. Hij kon de lucht lezen qua wind-regen en onweer… vergat dan soms even naar de koers te kijken, maar dat kwam altijd weer goed.
Alex heeft niet alleen met ons geroeid, veel Isalanen hebben met hem in de boot gezeten, ook tijdens toertochten en als hulp bij de roei-opleidingen. En soms piepte hij er in zijn eentje tussenuit met de Oeverpieper.
Mochten de zwaluwen nog eens terugkeren bij het botenhuis dan is dat mede aan Alex te danken. Kijk maar eens onder de loopbrug. Wie op de haven de zwaluwen ziet terugkeren na de winter heeft een goede reden nog eens aan deze vrolijke roeigenoot te denken.

Clarien, Emmy, Ineke, Lise en Margareth